Bij onze koffiestop was een weverij, waar ze prachtige zuiver wollen tapijten maakten. Hier werkten alleen vrouwen, het was een soort dorps gemeenschap voor vrouwen, dat hadden we buiten kunnen lezen.
We mochten ook de weverij bekijken, en zelfs foto’s maken, maar wel geld in het kistje s.v.p.
Allengs werd het landschap heuvelachtiger, ik dacht dat zijn de duinen van Marokko, we naderden de zee.