’t Was best vermoeiend, maar ik zag opeens de weg, ha dacht ik nu zijn we er, maar nee hoor, we staken de weg over, en gingen aan de andere kant weer verder, maar uiteindelijk kwamen we weer aan bij het plaatsje Tinerir, waar we een dag eerder ook geweest waren. Daar hielden we pauze, ik plofte op een stoel en dacht, ik blijf hier tot morgen zitten, maar ach als je een half uurtje hebt gezeten, dan gaat ’t best weer, en bovendien konden we in de bus verder uitrusten.Nou ja een beetje, want er waren heel wat fotostops tussen door van mooie uitzichten over Kashba’s, bergen oases en dorpjes.