. Toen we weer stopten renden we allemaal een cafeetje in, waar iedereen om een piepklein kacheltje stond, het was zoiets, wat wij in de oorlog hadden. Buiten lag al een laagje sneeuw op de weg en de bergen werden steeds witter, zaten we dan toch in Oostenrijk. De wind was ijzig koud, maar ik wilde toch het bord met,, Tizin Tichkapas,, 2260 mtr nog even nemen, en daarna stortte ik mij bibberend de bus in.