Op weg naar huis nam ik de bekende weg, dacht ik, maar in het donker zag alles er anders uit. Ik zocht dus het plein, want ik dacht vandaar uit weet ik het wel. Maar de twee politie mannen die ik vroeg, begrepen niet wat ik met grand place bedoelde. Uiteindelijk kwam ik een familie tegen, die me gelukkig wel begrepen en me netjes naar het plein brachten, vandaar uit was het geen probleem meer en vond ik het hotel. Ik was net binnen, toen de groep ook kwam, die hadden ook op mij gewacht en overal gekeken. Als troost hebben ze toen maar een foto van mij bij het zwembad genomen. Ja, ja, de volgende keer zal ik precies vragen hoe het restaurant heet, dat zou me geen tweede keer meer gebeuren.